mu posadę. Edmund był wysoko cenionym fachowcem w przemyśle leśnym, gdzie dramatycznie poszukiwano specjalistów. Zapomniano mu więc przeszłość. Został dyrektorem Okręgu Lasów Państwowych w Olsztynie. Do Warszawy właściwie nie zaglądał. <br>Kiedy radca został sam w obcym pokoju, usiadł na pościelonym przez właścicielkę willi łóżku i ukrył twarz w dłoniach. Mimo wypitego alkoholu, poczuł się nagle zupełnie trzeźwy. Ogarnęła go tęsknota za Eweliną. Tak bardzo jej teraz potrzebował, ciepła jej ciała, zapachu jej włosów. Obecność Eweliny była nagle jak jedyny warunek do życia. A przecież wiedział, że ją utracił. Przed nim była pustka. Pustka... <br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Od czasu zniknięcia Tadeusza zaczęła się jakby nowa