wszystkich możliwych drogach, z tym, że każdej z nich można przypisać pewne prawdopodobieństwo. Trudno to sobie wyobrazić, ale na pociechę można przytoczyć pokrzepiającą wypowiedź samego Nielsa Bohra: &lt;gap&gt;<br>W literaturze "sumą po historiach" można byłoby nazwać te sytuacje, w których czytelnikowi proponuje się tylko rozmaite wersje wydarzeń. Ze względu na linearność wypowiedzi przedstawiane są one wprawdzie w porządku następstwa, ale w gruncie rzeczy mieszczą się niejako w "czasie sprasowanym", nie tyle jako rzeczywiście symultaniczne, lecz jako jednakowo możliwe. Termin "suma po historiach" wypożyczam od fizyków tylko jako metaforę, bez żadnej ukrytej kontrabandy znaczeń fizykalnych. Jest wygodniejszy od zadomowionego w humanistyce pojęcia "światów