stałego istnienia w chrześcijaństwie różnych ścierających się nurtów, to przyznam, że byłby to dla mnie argument niewystarczający. Potrafiłbym wskazać również i inne formacje światopoglądowe nieustannie rozdzielane przez ścierające się nurty, o których nikt z nas nie powiedziałby, że są nosicielami tradycji samokwestionowania się.&lt;/&gt;<br> &lt;hi&gt;JB&lt;/hi&gt;: &lt;page nr=22&gt; &lt;who7&gt;Myślę, że zdolność do samokwestionowania się wyraża się podwójnie, po pierwsze, jest samokwestionowanie się, które polega na odejściu od tego, co się dotychczas uważało za prawdę. Po wtóre, jest również takie samokwestionowanie się, które wręcz domaga się trwania przy prawdach znanych i przyjmowanych od dawna, a które dokonuje się w pójściu dalej, głębiej. Na gruncie wiary chrześcijańskiej, z