zazwyczaj, że uszczupliły one władzę królewską. Poza niewątpliwymi ograniczeniami władca Rzeczypospolitej zachował jednak stosunkowo szerokie uprawnienia, z których najważniejszymi były: mianowanie urzędników centralnych i ziemskich (por. s. 65, 69), w tym wojewodów i kasztelanów, tworzących wraz z powoływanymi przez niego biskupami senat; zwoływanie sejmu; proponowanie ustaw, ich potwierdzanie i interpretacja; wyrokowanie w sądach najwyższego szczebla (instancji).<br><br>Polskie rozstrzygnięcia ustrojowe były często krytykowane. Zdarzały się jednak też i inne głosy, jak np. sąd jednego z dyplomatów papieskich: "w słusznej proporcji podali [Polacy] siebie królowi a króla prawom, [...] nie tyle pragnęli prawo królewskie uzależnić od cudzej woli, ile raczej zapobiegali tylko, by nieograniczonej