pracowniczych stawali się członkami rad nadzorczych lub zarządów prywatyzowanych (głównie ścieżką leasingową) przedsiębiorstw państwowych.<br>Od początku lat dziewięćdziesiątych kwestia wypełniania funkcji nadzorczych i właścicielskich przez państwo wobec przedsiębiorstw państwowych była jedną z zasadniczych kontrowersji między różnymi ośrodkami politycznymi i grupami nacisku w gospodarce. Jasne było, że organy założycielskie są instytucjami wyrosłymi z poprzedniej epoki i że w swoim ustawowym kształcie i przy swoich ustawowych kompetencjach nie są w stanie wypełniać roli aktywnego właściciela przedsiębiorstw. Również pomysły powszechnej komercjalizacji, których realizacja spowodowałaby zastąpienie nadzoru założycielskiego nadzorem właścicielskim, spełzły na niczym, bowiem były niepotrzebne w przyjętej formule przekształceń własnościowych.<br>Dziś nie ma już