Edgara, to na grupę na schodach<br> EDGAR<br> do Jana<br>Trzymaj spokojnie.<br> Składa się<br> KURKA<br> krzyczy<br>Edgarze, ja ciebie kocham, ciebie jednego. Ja chciałam obudzić w tobie zazdrość.<br>&lt;page nr=151&gt;<br> EDGAR<br> zimno<br>Za późno!<br> KURKA<br>On jest wariat, on raz już we mnie strzelał. Ratujcie mnie!<br> Edgar mierzy, ruszając lufą w miarę ruchów wyrywającej się Kurki. Padają dwa strzały w krótkich odstępach. Jan puszcza Kurkę, która wali się na progu<br> między kolumnami<br> JAN<br> pochyla się nad nią<br>Ale głowa rozwalona na fest!<br> schodząc<br>Ale pan to jest tęgi wariat! Niech pana choroba!<br> Drapie się w głowę z podziwem<br> EDGAR<br> spokojnie<br>Wszystko to już raz