łyżeczkowatym ostrzem. Snycerze z Podbeskidzia używali także owalnych dłut i ostrych rylców. <br>Rzeźbienie klocków wymagało wprawy, ciasto bowiem, po odciśnięciu go w klocku, zmieniało kształty; rosnąc pod wpływem ciepła w piecu nie tylko traciło ostrość konturu, ale prężyło się, idąc w górę, a jednocześnie rozpływało się na boki. Dlatego postacie wyrzezane w klockach były często nieproporcjonalnie wydłużone. &lt;q&gt;"Rzeźbiarz, dla wydobycia walorów zdobniczych, posługiwał się szeregiem rozlicznych cięć snycerskich, podobnie jak hafciarka różnorodnymi ściegami oddaje motywy hafciarskie"&lt;/&gt; (Żywirska, 1957). <br>Pierniki zdobiono lukrem, z tym że te z końca XX w., przy dość ogólnie potraktowanym kształcie, zdobi już nie rzeźbiona powierzchnia, lecz malarsko