tak dokładnie, jakby zewsząd go otaczająca ciemność posiadała rozległy rezonans sali sądowej. "Są takie skazy na honorze mówił spokojnie i głośno - i takie przewinienia, które w imię sprawiedliwości należy pozostawić osądowi ludzkiego sumienia..."<br>Pani Alicja bliżej się przysunęła w jego stronę. - Antoni!<br>"Cóż to jest sumienie?" - myślał. Nie czuł żadnych wyrzutów sumienia. Sumienie? Mglisty kształt. Puste słowo. Jeszcze jedno słowo.<br>- Nie śpisz? - Nie.<br>- Nie gniewaj się...<br>&lt;page nr=189&gt; - Ależ nie - powiedział prawie łagodnie.<br>- Gdybyś nie był tak skryty, tak w sobie zamknięty, na pewno by ci było lżej. I mnie także by było lżej - dodała ciszej.<br>- Myślisz?<br>- Na pewno. Już tak się staram