odzwierciedla się w regionalnym zróżnicowaniu ablacji powierzchniowej, np. topnienie powierzchniowe na lodowcach w strefie gorącej może osiągać kilkanaście metrów (w e.w.), mimo dużych wysokości nad poziomem morza (np. 3 g/cm dziennie na lodowcach Nowej Gwinei). W strefie umiarkowanej występuje znaczne zróżnicowanie wielkości ablacji, głównie ze względu na różnice wysokości lodowców. W 1979 r. na czole Engabreen w Norwegii (ok. 100 m n.p.m.) ablacja przekraczała 1000 g/cm (e.w.), a na poziomie linii równowagi (1100 m n.p.m.) wynosiła 350 g/cm (Haakensen i in., 1981). Dalej na północ, na Svalbardzie, ablacja powierzchniowa w strefie czołowej