w izolacji od pozostałych, rezultat byłby mizerny. Ułożenie z owych odłamków sensownego obrazu wymaga podjęcia ryzyka, jakie wiąże się z łączną interpretacją źródeł dotyczących różnych ludów. Moim zdaniem informacje zawarte w edykcie Rotariego, w Prawie Sasów, w najstarszych spisach praw norweskich, islandzkich i szwedzkich oraz w drugim edykcie Eadmunda są wystarczająco zbieżne, by na ich podstawie zaryzykować uogólnienie. Archetypem wróżdy był w tradycji prawnej ludów barbarzyńskich konflikt grupowy, w którym ród ofiary stawał przeciw rodowi zabójcy.<br> Zjawisko to wykraczało daleko poza obecną także w naszej kulturze postawę solidarności z krewnymi. W grę wchodziły charakterystyczne dla kultur tradycyjnych wyobrażenia o grupowej podmiotowości