podoić!... Proszę, i cóż wy na to?<br>Ryk śmiechu zagłuszył ostatnie słowa Peterka Zapili znowu i długa chwila gwaru upłynęła, zanim Feluś rzecz swoją podjął od początku - Ten, o którym ja chcę mówić, sen mój z ostatniej nocy, nie mniej był osobliwy a może i osobliwszy od Peterkowego! Śnię więc wystawcie sobie, iż stoję na warcie na pokojach cesarskich na zamku... Prawdziwie tak jak to było en realite, nie dalej jak onegdaj... Stoję więc, oparty na karabinie... Bagnet nadziany, no, zwyczajnie...<br>Noc... Płomień lampy chwieje się między dwiema kolumnami marmuru... Naraz słyszę stąpanie kroków w sąsiedniej ciemnej sali... Wyraźnie kroki! Chwytam ja