od dawna <br>wściekłości. - Ani ty dla mnie, ani ja dla ciebie! <br><br><br>I wróciła do matki, bo już Staszek wołał, że <br>ciotka się jakoś tak po pościeli rzuca. <br><br>Matka leżała rozpalona w gorączce. Jęczała <br>głośno i poruszała nieustannie rękami. Usta miała <br>spalone i prawie czarne. Wyglądała tak dziwnie, że przestraszony <br>Stasiek wysunął się zaraz z izby do sieni. <br><br>Adela usiadła przy matce i patrzyła na nią bezradnie. <br>Przejmował ją coraz większy lęk. Nie mogła oderwać <br>oczu od tych wychudłych, błądzących po kołdrze <br>rąk, z nabrzmiałymi liniami ciemnych żył. Pochylała <br>się nad nimi coraz niżej, aż wreszcie przylgnęła <br>do nich rozpaczliwie. <br><br>W izbie było