ok. 1050-1060) przyjął co prawda chrzest, ale nie znalazł uznania w oczach niemieckiego kronikarza, gdyż prawdopodobnie próbował uniezależnić młody kościół szwedzki od wpływów hambursko-bremeńskich - jego nadworny biskup Anglosas Osmund przyjął święcenia z rąk arcybiskupa gnieźnieńskiego Stefana I (1038-1058), a podobno uzurpował sobie nawet godność arcybiskupią. Odesłał nowo wyświęconego biskupa Skary Adalwarda Starego z powrotem do Niemiec. Historycy widzą w tym próbę budowy narodowego Kościoła szwedzkiego. Plany te nie powiodły się jednak, a po śmierci Edmunda kolejny władca Stenkil (ok. 1060-1066) ponownie nawiązał kontakty z Hamburgiem, prosząc o przysłanie biskupów. W jego czasach miało też nastąpić nawrócenie prowincji