stronę przeciwną do początku układu współrzędnych, starając się poruszać po linii największego spadku. W rezultacie zakreśli skomplikowaną trajektorię przypominającą krzywą Lissajous, ale na ogół nie zamkniętą. Oczywiście pojęcie odrębnych drgań normalnych traci wówczas sens. Dla rozważanej symetrycznej cząsteczki XY2 trajektoria SS jest stabilna, ale tylko w sensie równowagi chwiejnej - najmniejsze wytrącenie kulki z tej prostej doprowadzi do podobnie skomplikowanego ruchu. Ten szczególny przypadek nie występuje w cząsteczkach złożonych z trzech różnych atomów.<br>Powracając do opisu kwantowego, uwzględnienie wyrazów trzeciego i wyższych stopni w rozwinięciu energii potencjalnej prowadzi do niemożliwości rozseparowania hamiltonianu oscylacyjnego na składniki opisujące niezależne drgania. W rezultacie energia nie