Alleluja".<br>&lt;au&gt;Ewa BERBERYUSZ &lt;/&gt;&lt;/&gt;<br>&lt;page nr=59&gt; &lt;div type="art"&gt;<br>&lt;tit&gt;POMIĘDZY EUFORIĄ A ZGROZĄ&lt;/&gt;<br><br>Sytuacja schyłku 1980 roku w Polsce: entuzjazm i niepewność, zniechęcenie, ostatnie porywy oporu i &lt;orig&gt;leitmotiv'y&lt;/&gt;rozmów: te bardziej abstrakcyjne - dokręcą śruby czy nie dokręcą? i te bardzo realne: wejdą czy nie wejdą? Polacy - wiadomo - naród taki bardziej nerwowy, reagujący gwałtownie, ale nie grzeszący ani wytrwałością, ani konsekwencją (choć podobno wszystkie dotychczasowe charakterystyki tej nacji są już zdezaktualizowane!). Mam wrażenie, że naród znalazł się teraz w takim stanie przesilenia: niby jeszcze impet trwa, jeszcze poczucie wielkiego zrywu nie wygasło, ale przycicha, przygasa, blednie w sytuacji wytworzenia się pewnej szarej codzienności, której zresztą bardziej godziłby się tytuł