tle lektury "Dzienników" albo Żeromski na weterynarii w Warszawie.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Ale rzecz jasna nie chodziło tylko o wartość subiektywizmu, również o to, że wspomnienie w naturalny sposób podważyć może schematy, zapełnić "białe plamy" historii. Bo mówi: tak było, to przeżyłem.<br> Wszystkiego jednak te motywacje nie tłumaczą. Po cóż by Stryjkowski w wywiadzie-rzece Ocalony na Wschodzie opowiadał jeszcze raz to samo, co wcześniej zapisał w Wielkim strachu? Skąd się biorą dalsze ciągi tekstów, których pierwsze tomy pisane były z pewnością jako całości zamknięte i jednorazowe. Istnieje chyba jakiś narkotyk dokumentu osobistego. Raz się udało, więc pisze się dalej. Pozorna prostota formy wciąga, szczerość