znam przecież ze szpitala - mówi psycholog Mariola Kosowicz. - Wiem, jakie to miało dla niego znaczenie. Praca to dla chorych przynależność do zdrowych, to życie w normalnym wymiarze.<br><br>- Jeśli nawet terapia nie powoduje trwałego wyleczenia wszystkich chorych - mówi prof. Jędrzejczak - to coraz bardziej przedłuża życie wielu z nich. Ten darowany czas wyzwala w ludziach ogromne pokłady aktywności. Zaczynają żyć mądrzej, intensywniej.<br><br>- Przed chorobą często nudziłam się. Znów trzeba wstać, ubrać się, ugotować, coś napisać - zwykłe monotonne zajęcia. Po chorobie żyję w euforii, że żyję. Zachwyca mnie każdy dzień. Każda czynność wydaje mi się jak na nowo odkryta. Inny smak tego samego życia