zapaliły nienawiść między tymi dwoma. Tu nie będzie łaski. Ktoś zginąć musi. Szkoda, że Batiatus od razu dał nierówne szanse walczącym. Przyjemny ten smukły sieciarz. Szkoda go. A sieciarz ciągle umyka. Ciężki, zakrzywiony miecz mirmillona ze świstem tnie powietrze. Celnie wymierzane razy nie sięgają przeciwnika. Jasnowłosy odskakuje jak piłka. Pogardliwy, wyzywający uśmiech nie znika mu z twarzy. Na czole mirmillona ukazują się błyszczące krople potu. Szczęki ma kurczowo zaciśnięte, w kącikach ust pianę.<br>Sieciarz ciągle unika ciosów. Ucieka w lekkich susach, przysiada, odskakuje. Drażni mirmillona niby przepiórka odciągająca psa od swego gniazda. Podsuwa się niemal pod uderzenie i nagle niepojętym jakimś