a nędzne, opętane ciało skręcało się coraz gwałtowniej.<br>Naraz wicher potężny wstrząsnął gospodą, aż wszystkie drzwi domostwa stanęły <br>otworem. Butelki i szklanice waliły się z brzękiem na ziemię, krzesła tańczyły <br>i trzeszczały ławy. Tuman rudawego pyłu podniósł się z drogi i pognał. Ujrzano, <br>jak wody jeziora wzburzyły się nagle i wzdęły, jakby zaczepiło o nie niewidzialne <br>skrzydło. Fale porwały się szumiąc i biegły gdzieś ku środkowi. Piętrzyły się <br>poprzewracane krzesła, ciemniało rozlane wino.<br>Spojrzeli wszyscy na opętanego: leżał spokojny, dysząc i powietrze chwytając <br>jak ryba. Wleli mu wina do ust; otworzył oczy i uśmiechnął się łagodnie.<br>- &lt;foreign&gt;In nomine Patris et Filii