musieli prawie tydzień brnąć przez piachy, a mieli jedną manierkę wody, odmierzali ją po &lt;orig&gt;kusztyczku&lt;/&gt;, żywili się zasuszonym mięsem wielbłądzim, twardym jak zeschłe łyko. Jeden z wędrowców dostał porażenia słonecznego i umarł w męczarniach. Pogrzebali go na pustyni. Nocą tak potwornie jęczały szakale, że jeszcze teraz, kiedy Wasyl to wspomniał, wzdrygał się z odrazy.<br>Chłopcy odwiedzili wszystkie nory, poprawili sidła, trafił się jeszcze jeden suseł, który niedawno wpadł w pętlę, ciskał się, walczył, szamotał, trzeba było dobić go pałką, co Wasyl uczynił jednym wprawnym ciosem. Okrwawiony pyszczek susła wytarł w trawę, chuchnął w miękkie futerko i schował ciepłe jeszcze zwierzątko do worka