słuchawkę krzyczy mu Maczuga -<br>albo wariata ze mnie strugasz?!<br>On zmarł wszak ubiegłego roku!<br><br>Przyjemnie słyszeć prania rumor<br>chociażby i uszami duszy.<br>Szmaciak więc znów odzyskał humor<br>i ku lodówce żwawo ruszył.<br>On elegancję dziś chromoli!<br>Więc wprost z butelki wódę goli.<br>Przez dłuższą chwilę słychać gulgot,<br>a potem Szmaciak wzdycha z ulgą.<br><br>Lecz choć odporne są Szmaciaki<br>i mogą wchłonąć wódy morze,<br>istnieje punkt krytyczny taki,<br>po którym Szmaciak też nie może.<br>Wtedy zjawiają się majaki,<br>roją się wokół białe myszki,<br>pysk robi się fioletowy<br>i ma się skłonność do zadyszki.<br>I oto mu się nagle jawią<br>upiory wykończonych istot