już za mało powiedziane. Niezbyt precyzyjnie. Literackość wydaje mi się dziś grafomanią... istnieje oczywiście literackość kokietująca i zwodząca<br> &lt;page nr=229&gt;<br> pozornym "brakiem literatury", coś podobnego do dziwnych i skomplikowanych odruchów dłoni malarzy i rysowników udających, że nie potrafią rysować. Czy dojdą w ten sposób do prawdy odruchów śniącego ciała (których dość powierzchownym wzorcem jest system odruchów dziecka)? Czy Bernhard jest też tylko takim z premedytacją "źle rysującym"? Może trochę, w każdym razie w przedbiegach... Ten proces trzeba rozpędzić, wtedy ulatuje w prawdę. Czy trzeba jednak odcinać tę prawdę od nicości (jałowości) materii rozpędzającej? W żadnym wypadku! Objawienie prawdy odarte ze swej biednej drogi