skóry" - tak by przynajmniej powiedział Bóg purytański, gdyby znał przysłowia polskie - jest ukaranym synem marnotrawnym, nareszcie w sposób doskonały odsuniętym od pokus.<br> "Człowiek wieczny" wyabstrahowany, odbarwiony z cienia, jaki rzuca na niego społeczny organizm - dziwnie przypomina kupczyka, pracującego za ladą na mrocznym przedmieściu i oddającego mamie wszystkie zarobione grosze. Jego wzorowa wytrwałość, zużywanie całych lat na zabiegi gospodarcze, dar kalkulacji (np. szukając miejsca na namiot, wylicza najpierw cztery warunki, jakim miejsce powinno odpowiadać, a potem dopiero przystępuje do badania terenu), zdrowy rozsądek czynią z niego ideał, ale ideał pewnego historycznego okresu i pewnej tradycji. Operacja odsłonięcia prawdziwej natury człowieka, przedsięwzięta ku