nie dlatego, że się zetknął ze mną przed laty, tylko na skutek tego, że byłem bardzo podobny do ojca. Drzwi do garażu nie zamknął. Już go miałem przy sobie.<br>- Co za przyjemność! - zawołał. - No, nareszcie. Wyglądał pięknie. Włosy miał lekko przyondulowane. Pachniał lawendą. Z kieszeni w marynarce jaśniała mu chusteczka wzorowo. Przez chwilę trzymał mnie za ręce. Potem Położył mi dłonie na ramionach. <br>-Jakiś ty podobny do ojca! - powtórzył Parę razy. Nie mógł się temu nadziwić. A nawet więcej - nacieszyć. Nie tylko oczy, uśmiech, ruchy miałem ojca. Nawet mój akcent włoski mu go przypominał.<br>-Jak gdybym go słyszał - twierdził. &lt;page nr=21&gt; - Z tą