inwersji pasatowej, która hamuje rozwój prądów konwekcyjnych (rys. 8.4.1.1). Stąd pojawiające się w wyniku konwekcji termicznej chmury kłębiaste rozwijają się w kierunku pionowym z dużą trudnością, nie osiągają większej wysokości, a więc poziomu zlodzenia, który w szerokościach międzyzwrotnikowych leży powyżej 5000 m. Wysokość zalegania warstwy inwersji pasatowej wzrasta w miarę przesuwania się w kierunku równika. Chmury stref okołozwrotnikowych, nie osiągając poziomu tworzenia się kryształków lodu, nie dają opadów atmosferycznych lub opady bardzo słabe i przelotne, będące wynikiem tylko procesu koagulacji produktów kondensacji pary wodnej w atmosferze.<br> Strefy występowania pasatów cechuje znaczne parowanie, kumulują ciepło w obecnej parze wodnej