jądrowych. Podstawą eksperymentalną koncepcji Bohra była obserwacja funkcji wzbudzenia (p. 4.3). Na krzywych wzbudzenia występują bardzo ostre i silne maksima, jak np. na rys. 4.4.<br> Z zasady nieoznaczoności wynika, że tak wąskie maksima muszą być związane z długim czasem życia. W kanale wejściowym jądro-tarcza A oraz pocisk x utworzyły w wyniku oddziaływania układ o ostro ograniczonej energii i, zgodnie z ((...)) stosunkowo dużym t. Układ ten nazywamy jądrem złożonym [występującym w schemacie (4.2-10)].<br> Podstawowym założeniem teorii jest, zgodne z modelem kroplowym, statystyczne rozłożenie energii przekazanej przez cząstkę x na wszystkie nukleony. Ten właśnie rozkład energii wzbudzenia na