spotykanego w nauce, np. każdy możliwy rezultat x pewnego eksperymentu ma określone prawdopodobieństwo, powiedzmy p(xiS-), przy założeniu zajścia S-. Jeżeli podejmujący decyzję chce uwzględnić tego rodzaju świadectwo empiryczne, problemem nie jest już po prostu: jakie wybrać działanie, ale raczej: jak powiązać wybór działania z rezultatem eksperymentu. Dowolna funkcja d(x) = A, dostarcza jednej z możliwych odpowiedzi na to drugie pytanie i każdej parze (d, S-) można przypisać jakąś wartość oczekiwaną użyteczności. Zatem problem podejmowania decyzji w świetle świadectwa empirycznego (określonego rodzaju) zasadniczo redukuje się do p.d.w.w.n.<br> Warto może zaznaczyć, że funkcja użyteczności została wprowadzona w sposób