to w tamtej wsi, przed<br>nami.<br> Toteż w tamtej wsi, przed nami, już się nie pytała, czy mają, czy nie<br>mają świętego Antoniego. Nachylając mi się do ucha, powiedziała tylko:<br> - Rozglądaj się, może gdzieś tu stoi.<br> Niosła oczy prosto przed siebie patrząc, jakby nikt nie był jej<br>potrzebny, chociaż ludzie z ciekawością oglądali się za nami, co za<br>obcy idą przez ich wieś. Niektórzy przystawali spodziewając się<br>jakiegoś słowa od nas, że idziemy przez ich wieś, sami też gotowi coś<br>powiedzieć. Pod płoty podchodzili z głębi obejść, a nawet z chałupy ten<br>i ów wyszedł dojrzawszy nas przez okno. Lecz matka niosła