w szpitalu, ale jak naprawdę było, to...<br>Miłość to rzeka - im większą tamę napotyka, tym bardziej wzbiera i dalej bocznymi rozlewiskami dąży do celu. Hela jako istota niewinna była godna pożądania, zaś Hela rozpustnica i zbrodniarka stała się godna litości - tak czy owak oczarowała Romana, niepokoiła go. Przyglądał się jej z daleka, najczęściej przez lustro umieszczone naprzeciw bufetu, i zastanawiał się, czy jest to możliwe, by ta kobieta miała kochanków plujących jej w twarz i czy zdolna byłaby zamordować własne dziecko. Było coś potwornie niedorzecznego w tym posądzeniu. Czerwona, aniołkowata twarz Heli, otoczona brązowymi loczkami, wargi wilgotne i lśniące jak czereśnie po