Typ tekstu: Książka
Autor: Konwicki Tadeusz
Tytuł: Dziura w niebie
Rok wydania: 1995
Rok powstania: 1959
też starczy - powiedział generał, trzymając chusteczkę przy nosie.
- Ale zajadły. Jak zobaczył krew, myślałem, że nas pozabija.
- Oni wszyscy tacy. U nich na dole co wieczorynka, to trup.
- Cały kołnierz oderwał od koszuli, żeby go na rojsty. Pułkownik Rysio był trochę niespokojny. Jak przystało na dobrego szefa sztabu, trzymał się z daleka od bitwy i dlatego zachował przytomność umysłu. Kręcił się więc teraz niepewnie wokół Polka, wreszcie rzekł:
- On się wcale nie rusza. Może mu się coś stało? Syrojeżka machnął ręką.
- Nie bój się, on twardy, nic mu nie będzie. Swoich żałuj, kapewu?
- Fakt, czuję, że do lekarza pójdę - pożalił się Strupel
też starczy - powiedział generał, trzymając chusteczkę przy nosie.<br>- Ale zajadły. Jak zobaczył krew, myślałem, że nas pozabija.<br>- Oni wszyscy tacy. U nich na dole co wieczorynka, to trup.<br>- Cały kołnierz oderwał od koszuli, żeby go na rojsty. Pułkownik Rysio był trochę niespokojny. Jak przystało na dobrego szefa sztabu, trzymał się z daleka od bitwy i dlatego zachował przytomność umysłu. Kręcił się więc teraz niepewnie wokół Polka, wreszcie rzekł:<br>- On się wcale nie rusza. Może mu się coś stało? Syrojeżka machnął ręką.<br>- Nie bój się, on twardy, nic mu nie będzie. Swoich żałuj, kapewu?<br>- Fakt, czuję, że do lekarza pójdę - pożalił się Strupel
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego