Nie zatrzymał się w ogródku pełnym woni kwitnących róż i heliotropów. <br>Wszedł po schodach. Cicho otworzył drzwi do mieszkania. Było późno, spodziewał <br>się, że wszyscy już śpią. Skradał się ostrożnie na palcach. Kiedy jednak wsunął <br>się do cenaculum, powitał go żółty płomień oliwnej lampki. W jej blasku zobaczył <br>kobiecą postać z głową opartą na stole. Zatrzymał się. Aksza widać zasnęła czekając <br><br>na niego. W pierwszej chwili poczuł wzruszenie. Ale kiedy kobieta ocknęła się, <br>zrobił szybko gest, jakby chciał się cofnąć... Było już jednak za późno:<br> - To ty, Arie?<br> - A któż by inny! - odpowiedział sucho, odpychająco. - Dlaczego nie śpisz? <br>Późno...<br> Kobieta wstała. Uśmiechała