przy nagłym uderzeniu fali przechyliła się nieznośnie i nabrawszy wody zaczęła tonąć.<br>- Ratuj się pan! - wrzasnął Adaś po francusku. - Może pan dopłynie!<br>- Do brzegu niedaleko! - zawył Staszek jakimś bolesnym głosem. - Do wody, chłopcy!<br>Francuz zerwał się z wielkim trudem i ogarnąwszy jednym spojrzeniem położenie zaczął szukać wzrokiem brzegu. Dotąd leżał z głową opartą na kolanach maleńkiego chłopczyny, co miał ze czternaście lat i był "praktykantem" wśród "starych" wygów. Chłopak krzyknął z bolesną rozpaczą. Francuz spojrzał na niego dziwnym wzrokiem i bez namysłu chwyciwszy go wpół runął z nim do wody. Musiał cierpieć straszliwie, gdyż twarz miał wykręconą konwulsyjnie. Omdlewał, lecz nie puścił