przekupni i fałszywi, z uniżeniem przed tymi brzdącami. Dyrektor, emerytowany KGB-sznik, aż mdliło. Zimą, pod koniec 1952 roku, wsadzono mnie do czarnego zisa i zawieziono na Kreml. Oglądali, przepytywali - mnie i jeszcze jedną dziewczynkę. Miałyśmy na paradzie pierwszomajowej wręczyć kwiaty Stalinowi. I chyba go pocałować. Wybierali na pół roku z góry. Chwała Bogu, że w marcu umarł. <br><br><br> Czułam wstręt do nauczycieli. Papugi - powtarzali oklepane, głupie slogany i kazali nam je powtarzać. I wierszyki na cześć - wszystko jedno kogo i czego - wszystkie były takie same. I dlaczego kochamy Lenina? I dlaczego kochamy Stalina? Ustnie i pisemnie. Później Stalina już nie, lecz Lenina