podłodze oparta o ścianę, z kolanami pod brodą i przez to pomniejszona, jakby wciśnięta w kąt; nawet półprzytomna Bronka na drugim fotelu zdawała się nad nią górować, ale oczywiście Michał rozmawiał z Mileną.<br>- Po co chcesz wiedzieć? - cicho, smutno i jakby ze skargą.<br>- Nie chcę wiedzieć, tylko wiem - poprawił i z lekka wzruszył ramionami.<br>Udawałem, że dalej śpię, by nie spłoszyć tajemnicy, która uwierzywszy w mój sen, spokojnie obok przysiadła, tak że widzę wyraźnie kształt, prawie czuję ciepło, niemal dotykam sierści; poruszę się, a toto czmychnie - do jamy niedostępnej poznaniu.<br>- Czytałeś nasze listy?<br>- Tylko jego list. Wypadł ci z torebki, wiesz kiedy