w wyobraźnię przed twardymi realiami życia, szarą codziennością, własnymi niedostatkami i brakiem odwagi. Przesadne bujanie w obłokach nie tylko nie pomaga w twórczym radzeniu sobie z problemami, ale zamyka niejednego Dyzia Marzyciela w świecie urojeń, chorobliwych fantazji i myślenia życzeniowego.<br>Dorosłego człowieka lubiącego pofantazjować poważni ludzie końca XX wieku traktują z lekkim pobłażaniem. Jednakże dla dzieci wymyśla się coraz to nowe sposoby usprawniania i wzmacniania wyobraźni. Opowiada się im bajki, tworzy tysiące konkursów i filmów pełnych fantazji, zachęca do spontanicznego odgrywania mitycznych postaci i stworów. Do pewnego, rzecz jasna, wieku, powyżej którego chłopcu lub dziewczynce nie wypada tak się bawić i przebierać