dobrze...<br> Sądziłem, że na tym skończyliśmy tworkowski rytuał i ona<br>pospieszy dalej, gdyż czekały na nią krocie takich jak ja.<br> Lecz ona przechyliła swoją szykowną główkę i spoglądając z ukosa, zagadnęła: <br> - A głosy?<br> - Słucham?<br> - Jak tam z głosami... znowu się odzywają?<br> - Ależ pani doktor... - żachnąłem się.<br> - No dobrze... - westchnęła i z namysłem potarła nosek.<br> - Czy ma pan jakiegoś przyjaciela lekarza?<br> - Tak, miałem.<br> Ale on dość dawno umarł.<br> I dużo dawniej porzucił ten zawód.<br> Właściwie uważał się za dziennikarza, choć do śmierci tytułowano<br>go doktorem.<br> Ale dlaczego to panią interesuje?<br> - Hm. Skoro zmarł, to zmienia postać rzeczy...<br> Bardzo proszę, panie Krzysiu, żeby pan