konsystencję dość grubego, brudnego piasku. Trzeba ugniatać - pomyślałam - drożdżówka lubi ugniatanie. Ugniatałam więc bulgoczący, szary beton, w którym szalejące drożdże pomału zaczynały się zamieniać w alkohol. Pachniało jak w taniej destylarni. <br>Moje koty, Paragwaj i Urugwaj, cierpliwie dotąd przyglądające mi się z wysokości półki na ścianie, nagle dostały czkawki i z ogonami wysoko podniesionymi na znak protestu wymaszerowały z kuchni w bliżej nieokreślonym kierunku. Po dolaniu rozpuszczonej margaryny masa nabrała dziwnie tęgiej lepkości, ale jej &lt;orig&gt;bimbrowaty&lt;/&gt; zapach udało się zabić dwiema butelkami olejku migdałowego i pół kilogramem rodzynek ze skórką pomarańczową. Ciasto było właściwie gotowe. Pozostało tylko przelać je do blachy, zostawić