swoją miłość przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami" (Rz 5, 8). Ogołocenie i przyjęcie "postaci sługi" jest przejawem największej solidarności Chrystusa z grzesznymi ludźmi. Ci, którzy w czasie Jego działalności nazywali Go pogardliwie "przyjacielem celników i grzeszników " (Mt 11, 19), nie zdawali sobie nawet sprawy z tego, że wypowiadają wielką prawdę i niezwykłą pochwałę. Pojęcie kenozy i uniżenia wskazuje na prawdziwie boski ruch w dół, na zdolność wejścia w sferę istnienia znaczonego piętnem winy i grzechu. Dokonuje się wtedy niezwykła wymiana. Upodobniając się do ludzi i stając się jednym nich, Chrystus jest odtąd na zawsze ich Zbawcą