rozpatrywali co prawda kandydatury obcych książąt, francuskich i niemieckich, ale szlachta nie chciała słyszeć o cudzoziemskich kandydatach. Domagała się króla-"Piasta", "męża walecznego", znającego problemy i prawa Rzeczypospolitej, potrafiącego jej bronić. Agitacja za rodakiem stawała się dowodem niezależności od obcych dworów i potrzebą chwili.<br>Dość przypadkowo rzuconą kandydaturę Wiśniowieckiego przyjęto z zapałem w kole poselskim. Senatorom - popierającym cudzoziemców i ostrzelanym dwa dni wcześniej przez szlachtę wrogą tym kandydatom - pozostało jedynie potwierdzić dokonany wybór.<br><br>MICHAŁ WIŚNIOWIECKI był synem bohatera wojen z Kozaczyzną, księcia Jeremiego Wiśniowieckiego i Gryzeldy Zamoyskiej. Dla wyborców liczyło się przede wszystkim jego nazwisko i rodzime pochodzenie, mniej uwagi zwracano na