Ola Hanssonem, dyskutuje namiętnie o Dzikiej kaczce, przepytuje słuchaczki swego domowego "uniwersytetu" z Dziejów wewnętrznych Korzona czy z żywota Kościuszki, ale pozwala na wesołe śpiewy, tańce, żarty... "Panny domowe" pomagają jej też segregować napływającą zewsząd korespondencję, porządkują bibliotekę, bawią się w "botanizowanie", haftują serwetki.<br><br> Panien było kilkanaście, "cały ogródek" uprawiany z zapałem przez ich dobrodziejkę, powierniczkę, nauczycielkę, towarzyszkę przejażdżek wolantem czy spacerów po lesie nad brzegami Niemna. Razem zbierały zioła, kwiaty, liście, suszyły je, potem wklejały do zielników bądź układały w kolorowe bukiety, wplatając w nie wstążki. Te szlachcianeczki o imionach przez nią zdrobniałych, te wszystkie "Manitki", "Tyteczki", "Cieszki", "Jedynki", "Niteczki", "dobre