Księga Hioba może być uznana za odpowiedź. Dzisiaj wydaje mi się to tak oczywiste, że nie pojmuję dlaczego tak długo łuski przesłaniały moje spojrzenie". Surowy i majestatyczny zarazem obraz podsumowuje (chciałoby się powiedzieć: przypieczętowuje), w ostatnich słowach wstępu, odtworzoną subtelnie i drobiazgowo zmianę zdania: "Tak oto stoi przed nami Hiob ż wiecznym przesłaniem o godności ludzkiego losu".<br>Co ten obraz przypomina? Tak oto stoi przed nami na szczycie góry Syzyf, patrzy na staczający się głaz i schodzi z powrotem w dół. W czasie powrotu w dół "wznosi się (według Camusa) ponad swój los". Bo "samo wdzieranie się na szczyt starczy by