mną takich codziennych zadziwień.<br>Uśmiechnęła się przyjaźnie. W oczach jej słodycz i radość. Do kamionkowego kubka nalała bawarki. <br>Pomilczeli, dolał sobie bawarki, wypił, dopiero wtedy poczuł się syty, jajka smakowały. Na tym wielkie, choć naprawdę drobne radości się nie wyczerpały. Róża z miną konspiratorki podeszła do komódki, rozkraczonej jak chińska żaba z porcelany. Wolno, efektownie zdjęła pokrywkę z owalnej puszki "G. Łandrina". Pokrywka od środka była miodowa, przetkana nutką jesiennej zieleni. Przetrawiona latami błogostanu i własnej doskonałości wzbudzała tęsknotę za dawnym. Potem wyjęła z puszki... papierosa. Odkrycie, zatem tutaj mieści się okupacyjny sezam. Papieros był biały, smukły. Róża bez zbędnego słowa