jednak ruszyła, tamta druga, również niska i przysadzista, postawiwszy sito na rondlu, stanęła w drzwiach.<br>- Co ty... - zaczęła i urwała w połowie zdania. - Prędzej! - syknął.<br>Cofnęły się w popłochu obie. I jednej, i drugiej strach odebrał mowę. Z poszarzałymi twarzami, oczami wytrzeszczonymi i w podobny sposób poruszające wargami wyglądały tak zabawnie, że Chehnicki uśmiechnął się.<br>- Niech się panie niczego nie obawiają - powiedział uprzejmie. - Nic się paniom nie stanie. Chodzi tylko o człowieka, który tu wszedł przed chwilą. O nic więcej.<br>Rozejrzał się po kuchni. W jednej ścianie były drzwi. Otworzył je. Spiżarnia. Świetnie!<br>- Panie pozwolą. Tylko prędko.<br>Posłusznie i pośpiesznie podreptały