uszy prawdę o trudnych<br>początkach. Dogania go, kładzie rękę na ramieniu, chce go odwrócić w<br>stronę domu Kargula, gdzie czeka zgromadzona w komplecie rodzina<br>sąsiada, gotowa witać gościa z Ameryki.<br> - Zostawiłeś ty przysięgę tatową, zostaw ty i mnie! - John stanowczym<br>krokiem przemierza podwórze, kierując się do domu. Kaźmierz drobiąc<br>nogami zabiega mu drogę.<br> - Taż Jaśku, tylko patrzaj - wskazuje widoczne przed drzewami<br>Kargulowego sadku stoły. - Chrzciny Ani przygotowane...<br> - What? Co? - Z oburzenia John aż się jąka. - Chcesz ze mnie ojca<br>chrzestnego dla Kargulowego pomiotu zrobić? Never! Never! - tupie nogą,<br>odpycha Kaźmierza i znika za drzwiami.<br> Z Kaźmierza, jak z przekłutego balonika, uszło