W 1912 r. 57 razy zastosował weto wobec różnych decyzji legislatury stanowej.<br>Zdecydowane zwycięstwo wyborcze w 1910 r. oraz osiągnięcia w zarządzaniu stanem w 1911 r. przysporzyły Wilsonowi popularności i uczyniły go czołowym pretendentem do uzyskania nominacji Partii Demokratycznej jako jej kandydata na prezydenta w 1912 r. Ale Wilson lubił zabiegać o nominację. Miał poza tym kilku groźnych rywali, cieszących się poparciem różnych wpływowych kół politycznych i gospodarczych.<br>W listopadzie 1911 r. poznał pułkownika Edwarda M. House'a, bogatego polityka z Teksasu, który koniecznie chciał mieć decydujący wpływ na wybór prezydenta. Po kilku dyskusjach stwierdzili, że istnieje między nimi zbieżność poglądów we