markiza telepała się jak gruszka na<br>wierzbie, jak sam już nie wiem co!<br> Wreszcie wrzasnąłem na całe gardło: - Tu jest Polska!...<br> &lt;page nr=163&gt;<br> Aż echo mojego krzyku potoczyło się w głąb korytarzy.<br> - Polska, człowieku!...<br> Puściłem go.<br> I ukryłem twarz w dłoniach.<br> W chwilę później był już przy nas zaniepokojony Chochlik.<br> Wybiegła z zabiegowego w rozwianym fartuszku i dopytywała się<br>kategorycznie, co tu się dzieje?<br> Takie drobne stworzonko z zaintrygowanym liczkiem.<br> Wokół same ponure gbury, ze mną włącznie, wyższe od niej o głowę.<br> Każdy mógłby ją przewrócić jednym palcem.<br> Otoczył nas wianuszek gapiów.<br> Na widok zbiegowiska i Chochlika w środku natychmiast zdołałem<br>się uspokoić