na świecie. I proszę nie traktować mnie jak powierzchownego, głupiego podlotka. Chcę, żeby pan był zakochany we mnie. Przecież i ja... Czy nic pan nie czuje?<br>Gordon czuł. Czuł przypływ ciepła, którego łaknęło jego nienasycone serce.<br>- Powiedz, Izoldo. czym mógłbym ci sprawić przyjemność? Może masz jakieś pragnienie?<br>W oczach jej zabłysły iskierki dziecinnej niemal przekory:<br>- Tak, tak! Okropnie lubię mandarynki. Marzę o mandarynkach.<br>Nazajutrz Gordon uzyskał połączenie z Rzymem. W polskiej ambasadzie odezwał się kobiecy głos:<br>- Kto? Aleksander Gordon? Z teatru Narodowego? Dla pana wszystko. Oczywiście. To drobiazg. Cieszę się, że pana słyszę. Wyślemy jutro. Nie ma za co. Proszę zgłosić