pojęcie, ważny element tradycyjnych wyobrażeń o społecznej strukturze. Uważna analiza longobardzkich edyktów daje szansę rozpoznania kryteriów, wedle których oceniano tę "jakość osoby".<br> Edykt Rotariego nie precyzował wysokości wergeldu. W grę wchodziły różne stawki i kodyfikator stwierdzał tylko, że trzeba w każdym wypadku oszacować należność. Już w 11 rozdziale czytamy, że zabójca "ma zapłacić za tego zabitego tyle, na ile zostanie oceniony, to jest wergeld" (conponat ipsum mortuum, sicut adpraetiatus fuerit, id est wergild). Nie chodziło o negocjacje między stronami, lecz o wycenę według "jakości osoby". W rozdziale 14 zapisano, że zabójca wolnego człowieka musi zapłacić za swój czyn według angargathungi. Podobnie