się na przeświadczeniu, że zasadą polskiego prawa karnego po wojnie było wyłączenie odpowiedzialności karnej za zabójstwo popełnione na rozkaz. Wyrok zapadł w postępowaniu przeciwko stalinowskiemu prokuratorowi wojskowemu, który zażądał kary śmierci za drobną kradzież. Utrzymywał, że zrobił to, bo otrzymał takie polecenie.<br>Prokurator &lt;name type="org"&gt;IPN&lt;/&gt; dowodził, że sytuacja nosiła wszelkie znamiona zabójstwa sądowego. Jednak postępowanie umorzono jako całkowicie pozbawione podstaw, a orzeczenie to podtrzymał &lt;name type="org"&gt;SN&lt;/&gt;. Uznał bowiem, że według ówczesnego prawa polskiego polecenie, na które powoływał się oskarżony prokurator, wyłączało odpowiedzialność karną wykonawcy.<br>&lt;q&gt;- Jeśli tę sprawę traktuję jako klęskę&lt;/&gt; - mówi &lt;name type="person"&gt;Kulesza&lt;/&gt; &lt;q&gt;- to dlatego, że stanowisko &lt;name type="org"&gt;SN&lt;/&gt; oznacza, że posłuszeństwo wobec zbrodniczego stalinowskiego