Gwar z ulicy docierał przez okna, ale był podobny do kojącego szumu rzeki w letni dzień. Poszła do kuchni i po chwili wróciła z butelką białego wina i korkociągiem.<br>- Mnie to słabo wychodzi, otwórz.<br>Nalałem do wysokich kieliszków i spojrzałem na nią przez szkło. Układała płytę na kompakcie, po chwili zabrzmiały nuty Jobima.<br>- Lubisz to, zdaje się?<br>- Ciebie lubię, zdaje się. To też.<br>Podałem jej kieliszek. Przycupnęła w kącie łóżka, z nogami pod brodą, pochylona nisko nad kieliszkiem. Nie patrzyła na mnie. Usiadłem w drugim kącie, daleko od niej i obserwowałem jej szczupłą sylwetkę, skuloną przy poduszce. Było ciemno, tylko światełko